Organizujemy kursy dotyczące diagnostyki i terapii pacjentów w ramach Akademii Terapii Manualnej i Igłoterapii Suchej

Nadchodzące szkolenia i kursy

Praca dyplomowa nr 2: Współczesna diagnostyka i zasady monitorowania przetrenowania w sporcie.

Współczesna diagnostyka i zasady monitorowania przetrenowania w sporcie.

Autor: Sonia Biesiada

Słowa kluczowe: przetrenowanie, OTS, zespół przetrenowania, przemęczenie, sport.

Streszczenie: Przetrenowanie to częste zjawisko występujące w sporcie, które powstaje przez: lekceważenie efektów przemęczenia, błędne odczytanie spadku wydolności lub stagnacji oraz zaburzenie stosunku między treningiem, a odpoczynkiem. Polega na obniżeniu lub utracie formy przez sportowca, może także przyczyniać się do powstawania kontuzji
i negatywnie wpływać na psychikę sportowca.

Mechanizm powstawania zespołu przetrenowania nie jest jednoznaczny, ponieważ to zjawisko charakteryzuje się różnorodnymi objawami, które mogą wskazywać na inne dolegliwości albo infekcje. Dlatego diagnozę zespołu przetrenowania można postawić tylko przez eliminowanie innych wpływów na zmianę formy i nastroju, ponieważ nie ma diagnostycznych narzędzi, dzięki którym nastąpiłaby identyfikacja OTS. Zespół przetrenowania diagnozuje się zatem, gdy nie można znaleźć innego uzasadnienia takowego stanu.

Przez trudności napotykane przy diagnozowaniu przetrenowania ważna jest profilaktyka, która jest najlepszym sposobem na uniknięcie tego zjawiska. Istotne są: zachowanie umiaru
w treningach, odpowiedni czas przeznaczony na regenerację organizmu, korzystanie ze szczegółowego planu treningowego, współpraca trenera z lekarzem sportowym, odpowiednia dieta, wsparcie psychologiczne oraz prowadzenie dziennika treningowego.

Cel pracy: przedstawienie za pomocą przeglądu piśmiennictwa metod współczesnej diagnostyki oraz zasad monitorowania przetrenowania w sporcie.

Wnioski:

Problem w zidentyfikowaniu oraz przeprowadzeniu badań na sportowcach,
u których wystąpił zespół przetrenowania, polega na określeniu punktu, w którym rozwija się OTS. Sporo prac uznawało, że w ich trakcie spowodowano zespół przetrenowania, ale najbardziej prawdopodobne jest to, że powodowały raczej stan przemęczenia u badanych osób. Stąd większość badań dążących do identyfikacji markerów, które występują w OTS to zwykle prace, które w rzeczywistości sformułowały markery nadmiernego stresu treningowego powodującego ostry stan przemęczenia, a nie przewlekły OTS [21].

Trudno szczegółowo zbadać mechanizm zespołu przetrenowania, przypuszczalnie dlatego że stres, który jest wywołany nadmiernym przeciążeniem treningowym, połączony z pozostałymi stresorami, może spowodować „mechanizmy obronne” różnego typu, takie jak: czynność układów odpornościowych, neuroendokrynologicznych oraz pozostałych układów fizjologicznych oddziałujących wzajemnie na siebie i możliwe że przez to nie może samodzielnie w szczegółowy sposób wyjaśniać przyczyn OTS. Wykorzystanie psychoneuroimmunologii, czyli nauki o powiązaniach między pracą mózgu i układem odpornościowym, może rzucić pewne światło na mechanizmy tworzenia zespołu przetrenowania, podobnie jak pozostałe syndromy (wypalenie czy zespół przewlekłego zmęczenia).

Jednak bez rzetelnych narzędzi diagnostycznych, najistotniejsza jest standaryzacja miar, które współcześnie uważa się za dobrze określające status treningowy sportowca. Bardzo ważne jest położenie nacisku na potrzebę odróżnienia zespołu przetrenowania od przemęczenia oraz pozostałych potencjalnych źródeł tymczasowego obniżenia formy, takich jak: ostre infekcje, niewystarczające spożycie węglowodanów, anemia czy uszkodzenia mięśni [21].

Wymagania fizyczne związane z intensywnym treningiem to nie jedyne składowe rozwoju zespołu przetrenowania. Zdaje się, iż kompleksowy zestaw czynników psychologicznych jest istotny w tworzeniu OTS, wraz z: nadmiernymi oczekiwaniami trenerów albo członków rodziny, konstrukcją osobowościową, stresem powiązanym z konkurencją, środowiskiem społecznym, monotonią treningową, związkami z rodziną oraz przyjaciółmi, kłopotami osobistymi i emocjonalnymi, a także wymaganiami związanymi z pracą oraz szkołą. Przez to, że nie można przyjąć żadnego pojedynczego markera jako wskaźnika pojawiającego się zespołu przetrenowania, przypuszczalnie najlepszą strategią identyfikacji sportowców mających kłopoty z radzeniem sobie ze stresem treningowym jest systematyczne monitorowanie kombinacji: zmiennych powiązanych z formą sportową, zmiennych fizjologicznych, odpornościowych, biochemicznych oraz psychologicznych [21].

 

Autor: Sonia Biesiada

 

Chcesz zagłosować na tę pracę dyplomową? To proste:

  1. Kliknij w ten post: https://web.facebook.com/ATMISpl/posts/1131546743663329 
  2. W komentarzu pod postem wpisz: 2
  3. Głosujemy do 15 października, do godz: 23:59