Praca dyplomowa nr 1: Fizjoterapia po artroskopowej rekonstrukcji wolnym przeszczepem ścięgien mięśni półścięgnistego i smukłego bocznej torebki stawu skokowego

Fizjoterapia po artroskopowej rekonstrukcji wolnym przeszczepem ścięgien mięśni
półścięgnistego i smukłego bocznej torebki stawu skokowego

Autor: Dominika Marszałek

Słowa kluczowe: niestabilność stawu skokowego, fizjoterapia stawu skokowego, rekonstrukcja w
obrębie torebki stawu skokowego.

Wstęp:

Przeprowadzenie zabiegu artroskopii jest efektywną formą leczenia niestabilności stawu
skokowego. Ważnym elementem jest świadomość współpracy lekarza ortopedy z fizjoterapeutą. Rekonstrukcja więzadła jest pierwszym krokiem leczenia. Istotne znaczenie dla odtworzenia globalnej
kontroli motorycznej ma indywidualnie dostosowanie terapii. Przed podjęciem decyzji o wyborze
metody artroskopowej należy wziąć pod uwagę ograniczenie komfortu życia pacjenta w okresie
pooperacyjnym. Rekonstrukcja bocznej torebki stawu skokowego przy użyciu wolnego ścięgna z
mięśni półścięgnistego i smukłego skutkuje wysokim odsetkiem udanych wyników. Zapewnia
doskonałą stabilność kostki przy ruchu kończyn dolnych oraz zapewnia zmniejszenie bólu przy
obserwacji pacjentów wynoszącej dwa lata. Ważnymi względami w rehabilitacji stawu skokowego po
zabiegu artroskopii jest odzyskanie pełnego zakresu ruchu w stawie, zwiększenie siły i elastyczności
mięśniowej oraz poprawa zdolności proprioceptywnych.

Cele pracy: Przedstawienie algorytmu terapii stosowanej po zabiegach chirurgicznych stawu
skokowego. Porównanie metodyki rehabilitacji w Polsce i na świecie. Ocena pacjenta po zabiegu
przez fizjoterapeutę.

Wnioski: Wczesna rehabilitacja czynnościowa powinna obejmować izotoniczne, izometryczne
treningi siłowe oraz poprawianie zakresu ruchów w stawie. W fazie pośredniej należy uwzględnić
ćwiczenia z zakresu propriocepcji. Zaawansowana rehabilitacja powinna skupić się nad działaniami
przygotowującymi pacjenta na powrót do codziennej aktywności. Ważne jest zindywidualizowanie
szablonu rehabilitacji. Postęp technologiczny umożliwia zastosowanie nowych urządzeń w
fizjoterapii, mają one za zadanie przyspieszyć odzyskanie pełnej sprawności ruchowej.

DYSKUSJA

Rehabilitacja po urazach stawu skokowego ma na celu działania, które podwyższają regenerację
więzadeł, ścięgien, kości i włókien mięśniowych nie powodując ich przeciążenia. Stosowana terapia
pomaga w powrocie pacjenta do podobnego lub wyższego poziomu sprawności jaki był przed
kontuzją i zminimalizowaniu ryzyka nawracających urazów. Zakres działania fizjoterapeuty
uwzględnia prawidłową elastyczność tkanki, siłę mięśni, moc i wytrzymałość[10]. Rehabilitacja w
Stanach Zjednoczonych przedstawia ujednolicony, wzorcowy protokół postępowania.
Wykorzystywany jest również nowocześnie zaprojektowany sprzęt rehabilitacyjny, który pomaga
skrócić czas powrotu do pełnej sprawności. W Polsce istnieje duża różnorodność w rehabilitacji stawu
skokowego, przyczynia się do braku konsensusu zindywidualizowanej opieki nad pacjentem lub barku
specjalizacji. Przedstawiony program terapii może posłużyć jako podstawa do prospektywnych
randomizowanych badań kontrolowanych w celu optymalizacji rehabilitacji[11].